Ik zag laatst de documentaire ‘Down to Earth’, een film over de wijzen van de aarde, de earth keepers. Een indrukwekkende film over wat mensen drijft. Over de zoektocht naar – en het gemis van – zingeving. Over de grote verschuivingen die plaatsvinden. Terwijl ik er naar keek voelde ik me klein en nederig. Wat een wijsheid… Maar ik voelde ook veel herkenning. Dit is waar ik met Lust for Life een bijdrage aan wil leveren. Een mooiere wereld waarin we weer mogen leven vanuit vertrouwen en niet vanuit angst. Waarin we weer mogen geloven in dingen, in onszelf, in elkaar. Waarin we de verbinding zoeken omdat we elkaar vertrouwen en elkaar iets gunnen. En waarin we dankbaar zijn, minder nodig hebben en meer genieten van het kleine geluk. Is dit een utopie? Of kunnen we hier eigenlijk allemaal in het klein al een grote bijdrage aan leveren?
Ik voel dat ik hierin iets te doen heb. Hoe precies weet ik niet en eigenlijk maakt me dat ook niet zoveel uit. Jan Terlouw sprak in DWDD over het ‘touwtje door de brievenbus’ dat verdwenen was. Omdat mensen elkaar niet meer vertrouwen. Angst regeert. Ik weiger hier aan mee te doen. Onze deur staat in de zomer structureel open of er bungelt een touwtje door de brievenbus. En nu, zo vlak voor kerst, is iedereen welkom in ons huis voor het festival ‘Muziek bij de Buren’. Een veelgehoorde opmerking: ‘Dat je dat durft, vind je dat niet spannend?’. Ik ervaar totaal geen spanning, meer opwinding. Omdat ik benieuwd ben naar wat er ontstaat, naar de ontmoetingen, de nieuwe energie. En omdat ik het ook hilarisch vindt dat er een punkband komt, het wordt vast heel gezellig en bijzonder met elkaar. Het leverde nu alvast een leuke ontmoeting aan de keukentafel op.
Het zou zo mooi zijn als we met elkaar wat muren konden afbreken. Niet met grof geweld, maar steen voor steen. Eens over onze eigen muur heen kijken, de ander echt ontmoeten. Door open te staan voor andere meningen, er nieuwsgierig naar te zijn. Door elkaar te versterken in plaats van neer te halen. Niet de concurrentie te zien, maar te voelen hoe we elkaar kunnen aanvullen. Vanuit vertrouwen, geloof en verbinding. Een droom van mij hierin is om de verbinding met de reguliere geneeskunst aan te gaan. Ik geloof zo dat we elkaar veel te bieden hebben! Maar ik voel ook de angst van beide kanten om elkaar daarin te zien en te horen. Een stap buiten je comfort zone, de ander in zijn waarde laten en tegelijkertijd dicht bij jezelf blijven.
Dit alles begint volgens mij met échte ontmoetingen. Met elkaar in de ogen kijken. Niet vanaf je telefoon meeleven of je mening verkondigen. Weg van het scherm en echt contact maken. Niet ongevraagd je oordeel geven, maar vragen wat de ander beweegt. Welke drijfveren hij of zij heeft. Ik voel me moedeloos als ik kijk naar de discussies die op social media uitgevochten worden. Hoe we daarin elkaars angst voeden. Ontmoet elkaar, oordeel niet, luister, maak contact. Geloof in elkaar. Leg de verbinding. Heb vertrouwen. Laat je verrassen.
Doe je mee? Laten we weer een touwtje door onze brievenbus hangen, glimlachen naar een wildvreemde en weer écht contact maken met elkaar. Een mooie kerstgedachte toch? Toon vertrouwen, dan maken we met elkaar de wereld een stukje mooier.
