Het is herfst, mijn favoriete seizoen. Denk ik. Prachtig, intens en imponerend, maar ook heftig vanwege het loslaten, het naar binnen keren.Ik merk dat er in deze periode veel speelt, er zijn ontzettend veel lijntjes. Allemaal leuk en fijn om onderdeel van te zijn, maar mijn lichaam vraagt ook andere aandacht. Oude patronen en pijn spelen weer op. Enerzijds voel ik me krachtig en wil ik vol overgave overal onderdeel van zijn en blijven. Anderzijds wil ik mezelf graag terugtrekken met een dekentje op de bank en een zak chips of een reep chocola.
Ik voel een behoefte om mezelf te voeden, voel dat ik wat extra aandacht nodig heb. Wat meer liefde en zachtheid voor mezelf. Mooi hoe die thema’s me ook in de praktijk steeds spiegelen. Mijn agenda vraagt echter iets anders. Hoe kan ik hierin balanceren? Hoe vind ik de rust die ik nodig heb?
Hoe geef ik mijn grenzen aan en bepaal ik waar ik nou echt behoefte aan heb? Ik voel dat ik wiebel, ik voel me krachtig, stevig en ontzettend energiek, maar ben ook moe, verlang naar rust en voel me onzeker. Dingen waarvan ik dacht dat ik ze verwerkt had spelen weer op. Energetisch sta ik meer open dan normaal en mijn zintuigen draaien op volle toeren.
De lijntjes (die er eigenlijk altijd zijn) komen harder en intenser binnen en ik vraag me af waar dat gevoel van ‘veroordeeld’ worden toch vandaan komt. Ik voel dat ik met Lust for Life stevig sta en duidelijker weet waar het naartoe gaat. Mijn koers is grotendeels bepaald en ik zie wel waar we onderweg bijsturen. Maakt dat me dan toch stiekem ook onzeker? Ben ik bang dat dit niet het juiste is? Dat ik het niet juist doe? Nee ik ben zeker van mijn zaak, dat is het niet. Ik ben mijn ruimte aan het innemen, mezelf echt aan het manifesteren. Een richting aan het kiezen en staan voor wat ik doe, waar ik in geloof.
Is het zo spannend om mezelf aan de buitenwereld te laten zien? De intentie is zuiver en vooral gericht op verbinden, geloof en vertrouwen. Dat is toch juist mooi? Waarom zou ik daar onzeker over zijn? Ben ik bang dat ik gezien wordt? Dat ik opval? Of ik het wel kan? Goed genoeg ben? Durf ik die verantwoordelijkheid te dragen? Ik laat me meer en meer leiden door mijn intuïtie, is dat meer in verbinding zijn met mezelf ook iets wat me beangstigt? Alsof ik daarmee ook de controle loslaat, meer ga leven vanuit vertrouwen. Stiekem doodeng en soms ook best alleen…
De herfst… Het grote loslaten is begonnen. Dit jaar nog extra heftig door de bijzondere energie die er in de lucht hangt, met 3 supermanen. Een tijd van afscheid nemen, wijsheid, offeren en oud verdriet. Ik vind het een pittige tijd, ondanks de prachtige dingen die op mijn pad komen en de balans die ik eigenlijk in de basis prima voel. Nu door naar de winter, de stilte zoeken in mezelf, maar ook de antwoorden en echt naar binnen keren. Loslaten is nodig om sterker in het leven te staan, so ‘leaf’ it behind.. jaja, we doen ons best 😉
