Thuis. Tenminste, weer een soort van thuis… Afgelopen weken stonden bij mij in het teken van reizen, naar Nepal, naar Noorwegen en een eerste tripje met onze nieuwe camper. Oh! Wat was het fijn om weg te zijn. Middenin de natuur, mezelf laten onderdompelen in een andere cultuur, zonder computer, zonder agenda, zonder plan. Een comfortabele vlucht uit mijn dagelijkse gang van zaken. Mijn hoofd mocht uit, volop in de ontdekstand, het avontuur aangaan, wegen bewandelen die ik nog niet kende. Soms confronterend of spannend en even vaak zo prachtig om te zien wat er dan op je pad komt!
Gek om te voelen hoe comfortabel reizen voelt voor me, hoe makkelijk ik me thuis voel op een vreemde plek, hoe fijn het is om me over te geven aan het ‘niet weten’, aan het leven zonder plan. Eenmaal thuis roept de controle weer, draait mijn hoofd op volle toeren en geeft mijn telefoon de antwoorden. Met een weersvoorspelling, een reisschema, beoordelingen van plekken die je wel/niet moet bezoeken, honderden keuzes. Is er weer volop app-verkeer en regeert de agenda. Plannen heeft me altijd benauwd, maar na deze periode van vrij zijn nog veel meer. Ik mis het ‘niet weten’, het volledig loslaten en gewoon zien wat er op je pad komt.
In Nepal genoot ik van het eenvoudige leven, wat heb je nou daadwerkelijk nodig? Er is geen lange termijn planning, alleen het nu, vandaag. Men maakt zich niet druk. Ok, toegegeven, dat zie je ook terug aan de voorzieningen en de economie. Maar zijn wij, met onze spaarrekening, hypotheek, spullen en overvolle agenda nou gelukkiger dan deze mensen? Eenvoud maakt ook gelukkig. Maakt je een zorgelozer mens. Maar hoe graag ik dit ook mee zou nemen in mijn huidige leven, dat is niet de cultuur waarin ik leef, het is niet realistisch. En hier, op deze plek, zou het me niet direct een gelukkiger mens maken. Ik geniet van een nieuwe broek, een lekker wijntje of een paar mooie nieuwe planten in de tuin. Toch merk ik dat ik ook graag wil ontspullen, minder met mijn telefoon wil zijn, niet de behoefte voel om continu afspraken te plannen en meer geniet van de kleine (stille) momenten waarop spontaan dingen (kunnen) ontstaan.
Ik wil meer focussen op dat waar ik echt gelukkig van word. Toch voel ik dat ik me veel en makkelijk laat afleiden, grotendeels gevoed vanuit angst. Het is zo veilig om naar die ander/ dat andere te vluchten. Om datgene wat je echt graag wilt uit te stellen. Want stel dat het echt gebeurt… Super spannend toch! Doe eens wild. Doe het anders. Doe het op jouw manier. Zet een kruis in je agenda. Neem je ruimte in en ga staan voor wat je wilt en waarin je gelooft. Ga staan voor jezelf. Vind rust in de eenvoud van een kopje koffie op een bankje in de zon. Geniet van de wind door je haren, van een mooi muziekstuk, van een geurende bloem. En als je hebt uitgedokterd hoe je dat dan doet… Deel het met me. X
