Toen ik startte met Lust for Life zei mijn coach tegen mij, het lijkt alsof je aan de oever van een rivier staat, jouw levensstroom. Je ziet hoe prachtig hij is, maar toch durf je je nog niet te laten meevoeren door de stroming, durf je er niet in te stappen. Je steekt af en toe een teen in het water en denkt dan, brrr… koud, ik wacht nog even. Dit is vier jaar geleden, maar nu weer oh zo actueel voor me.
Inmiddels zit ik ín die rivier, moeiteloos eigenlijk en laat de stroom aan me voorbij glijden. Ik geniet van het warme water langs mijn lijf, van het vredige kabbelen. Het voelt als een soort adempauze om te beseffen wat voor stroomversnelling er achter me ligt en waar ik nu naartoe beweeg. De stroom intrigeert en triggert me, hij roept me en ik voel dat het een feestje wordt als ik me mee laat voeren. Er is maar weinig meer nodig voor totale overgave.
Afgelopen week kregen we drie geboortekaartjes en hoorde ik van vier zwangerschappen. Het is lente, het nieuwe leven dient zich aan. De knoppen komen naar boven, je ziet prachtig bloeiende bloesem, de eerste dieren worden geboren en in onze omgeving is er een babyboom. Prachtig al dat nieuwe leven! Toch toont alles zich nog heel voorzichtig, in een veilige setting.
Het nieuwe leven is nog kwetsbaar en heeft nog extra zorg en aandacht nodig. Het mag zich beschermd en geborgen voelen. En dat is ook wat ik voor mezelf voel. Ik verlang ernaar om naar buiten te treden, heb ontzettend veel zin in al het nieuwe, maar ik voel ook nog de behoefte van het veilig binnen zijn. De warmte opzoeken van mijn gezin, mijn huis, het bekende. Nog geen volledige overgave aan het zichtbaar zijn, aan het manifesteren. Ik speel nog even verstoppertje, zoekende naar die geborgenheid. Langzaam tot bloei komen met kleine en weloverwogen stapjes.
Er staat veel nieuws op stapel zowel privé als voor Lust for Life, ik kijk er naar uit, laadt me op voor al dat moois. Maar eerst Nepal! Ik mag me laten onderdompelen in een andere cultuur, rust vinden in mezelf, ontdekken, me laten inspireren, oude dingen achterlaten en nieuwe energie opdoen. Er is geen plan, samen met een vriendin reis ik intuïtief. Benieuwd naar waar onze reis ons brengt en wat en/of wie we onderweg tegenkomen. Oh ik kijk er zo naar uit!
Ik voel aan alles dat dit is wat ik nodig heb voor ik me weer volledig kan overgeven aan die rivier, de bocht om kan gaan. Me kan laten onderdompelen om als herboren verder te reizen. Voor nu mag ik nog even observeren, toekijken en ervaren hoe vredig het water langs me heen glijdt. Genieten van het uitzicht, van waar ik nu ben, erkennen wat er achter me ligt en visualiseren waar de stroom me brengt.